obportunus

obportunus
opportūnus ( obp- ), a, um, adj. [obportus, lit., at or before the port; hence],
I.
In gen., fit, meet, convenient, suitable, seasonable, opportune (class.; syn.: commodus, utilis): tempus actionis opportunum, Graece eukairia, Latine appellatur occasio, Cic. Off. 1, 40, 142:

aetas opportunissima,

id. Fam. 7, 7, 2:

nihil opportunius accidere vidi,

id. ib. 10, 16, 1.— Subst.: op-portūna, ōrum, n., fit or convenient things:

locorum opportuna,

Tac. A. 4, 24.—
II.
In partic.
A.
Advantageous, serviceable, useful:

ceterae res, quae expetuntur, opportunae sunt singulae rebus singulis,

Cic. Lael. 6, 22.—
B.
Fit, suitable, adapted to any thing: ad omnia haec magis opportunus nemo est, Ter Eun. 5, 8, 47.—
C.
Exposed, liable to any thing:

Romanus cedentem hostem effuse sequendo opportunus huic eruptioni fuit,

Liv. 6, 24:

injuriae,

Plin. 9, 31, 51, § 98:

opportuniora morbis corpora,

id. 18, 7, 12, § 68.—Hence, adv.: opportūnē, fitly, seasonably, opportunely [p. 1272] (class.), Ter. Ad. 1, 2, 1:

venisse,

Cic. N. D. 1, 7, 16:

locus opportune captus ad eam rem,

id. Rosc. Am. 24, 68:

opportune, importune,

in season and out of season, Vulg. 2 Tim. 4, 2.— Comp.:

opportunius alio loco referemus,

Gai. Inst. 2, 97.— Sup.:

nuntiis opportunissime allatis,

Caes. B. C. 3, 101; Liv. 32, 18.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”